فرضیات زیادی در مورد سفت شدن پروتزها در طول زمان وجود دارد و بسیاری معتقدند که مواد داخل پروتز می تواند سفت شود و سینه ها را به طور فزاینده ای گرد، محکم و “جعلی” به نظر برسانند. همچنین هنگامی که پروتز سینه قرار می گیرد، بدن آنها را به عنوان یک جسم خارجی می شناسد. بنابراین به عنوان یک پاسخ محافظ طبیعی، بدن لایه ای از بافت اسکار در اطراف ایمپلنت ها تشکیل می دهد. این لایه از بافت اسکار کاملا طبیعی است و وجود آن به تنهایی هیچ عارضه ای برای بیمار ایجاد نمی کند. متأسفانه در تعداد کمی از موارد، بافت اسکار در اطراف پروتز سینه فشرده و منقبض می شود. ممکن است تصور کنید این امر منجر به سفت شدن پروتز سینه می شود. اما این وضعیت به عنوان انقباض کپسولی شناخته می شود که ممکن است به عنوان علت سفت شدن پروتز سينه شناخته شود لذا در این مقاله به بررسی آن می پردازیم.
علت سفت شدن پروتز سینه چیست؟
تشکیل یک “کپسول” از بافت اسکار در اطراف هر نوع پروتز (پزشکی یا زیبایی) بخشی طبیعی از روند بهبود است. بدن به طور خودکار به هر جسم خارجی که در آن تشخیص می دهد واکنش نشان می دهد و سعی می کند با ایجاد مانعی از بافت زخم در اطراف آن جسم مذکور را جدا کند. در مورد پروتز سینه، این معمولاً چیز خوبی است، چرا که کپسول به نگه داشتن پروتز سینه کمک می کند و از لغزش جلوگیری می کند. اما در برخی از بیماران، این کپسول بافت اسکار به طور غیرعادی سفت می شود و شروع به انقباض در اطراف پروتز می کند. در واقع خود پروتز سفت نمی شود و این واکنش بدن به پروتز است که می تواند این اثر را ایجاد کند.
هنگامی که یک پروتز (یا هر جسم خارجی) با عمل جراحی در بدن قرار می گیرد، سیستم ایمنی با تشکیل یک لایه نازک در اطراف جسم، واکنش محافظتی نشان می دهد. گاهی اوقات، انقباض کپسولی ناشی از چیزی غیر از واکنش ضعیف بدن خود بیمار به حضور پروتز سینه است. علاوه بر پارگی پروتز، امروزه اعتقاد بر این است که چیزی به نام “بیوفیلم” اغلب منجر به ایجاد این وضعیت می شود. بیوفیلم لایه نازکی از باکتری است که در اطراف پروتز ها پس از وارد شدن نوعی باکتری (اغلب باکتری استاف) به حفره سینه در حین جراحی ایجاد می شود. اگر تمایل دارید درمورد عوارض پروتز سینه بدانید، ما در یک مقاله جداگانه این موضوع را بطور مفصل توضیح داده ایم، پیشنهاد می کنم برای مطالعه مقاله بر روی متن لینک داده شده کلیک کنید.
این باکتری باعث نوعی عفونت مزمن با درجه پایین می شود که ممکن است علائم قابل توجهی (مانند تب یا خستگی شدید) ایجاد نکند. با این حال، همانطور که بدن با این عفونت مبارزه می کند، بافت اسکار فیبری بیشتری تولید می کند که در نهایت منجر به انقباض کپسولی می شود. این بیوفیلم از بافت فیبری تشکیل شده است که به طور کامل پروتز را می پوشاند و یک کپسول را تشکیل می دهد. بیوفیلم بخشی طبیعی و مورد انتظار از روند بهبودی بدن است و بیشتر اوقات بدون تغییر ظاهری در اطراف پروتز باقی می ماند. اینکه پروتز روی یا زیر ماهیچه های سینه ای قرار گیرد نیز می تواند بر انقباض کپسول تأثیر بگذارد.
حس سينه بعد از پروتز سینه چگونه است؟
گاهی اوقات، مهم نیست که جراح پلاستیک بیمار چقدر ماهر باشد و عوارضی در حین یا بعد از جراحی ایجاد می شود. این به این دلیل است که بدن هر فرد متفاوت است. به عنوان مثال، ترکیب بافت همبند از یک بیمار به بیمار دیگر بسیار متفاوت است و این بدان معنی است که روند بهبودی هر بیمار کاملاً منحصر به فرد است. به همین دلیل است که برخی از افراد پس از هر نوع آسیب نافذ پوستی تمایل به ایجاد بافت اسکار ضخیم دارند، در حالی که برخی دیگر می توانند بریدگی های عمیق را حفظ کنند و فقط زخم های ظریفی ایجاد کنند که با گذشت زمان محو می شوند. مثال خوب دیگری از این تفاوت، روشی است که برخی از زنان بدون توجه به اقداماتی که برای جلوگیری از آن انجام می دهند، در طول بارداری دچار کشیدگی شدید می شوند، در حالی که زنان دیگر تقریباً بدون کشش از بارداری خارج می شوند.
علاوه بر این، سیستم ایمنی هر فرد به طور متفاوتی به محرک ها واکنش نشان می‌دهد و سیستم ایمنی برخی از بیماران به ایمپلنت‌های پزشکی واکنش ضعیفی نشان می دهد. البته، عوارض جراحی پلاستیک در حال حاضر بسیار نادر است، هم به دلیل پیشرفت در تکنیک های جراحی و هم به دلیل اینکه ما در پیش بینی اینکه کدام بیماران احتمالاً عوارض جراحی را تجربه می کنند، بهتر شده ایم.
بنابراین به بیمارانی که مستعد ایجاد بافت اسکار ضخیم هستند توصیه می شود از انجام جراحی پلاستیک خودداری کنند، یا جراح آنها از تکنیک های جراحی ویژه ای استفاده می کند که امکان گذاشتن برش ها از راه دور را فراهم می کند (مثلاً قرار دادن پروتز های سینه از طریق یک برش در زیر بغل). به بیمارانی که سیستم ایمنی ضعیف یا بیماری های خودایمنی دارند، اغلب توصیه می شود که از جراحی چشم پوشی کنند و از روش هایی با تهاجم کمتر استفاده کنند.
کپسول پروتز سینه چیست؟
پروتز سینه سالین و سیلیکونی، اجسام خارجی هستند که به طور کلی بی اثر بوده و پس از مرحله التیام اولیه، نسبت به بدن انسان واکنشی ندارند. هنگامی که پروتز سینه در حین بزرگ کردن سینه قرار می گیرد، بدن آنها را به عنوان جسم خارجی تشخیص می دهد و یک کپسول نازک در اطراف پروتز تشکیل می دهد.
این کپسول نازک از پروتز سینه در برابر التهاب محافظت می کند. پوسته پروتز سینه نیز از ماده داخلی در برابر بدن و نشت محافظت می کند. پروتزهای سینه سیلیکونی نسل اول برای پارگی زودرس طراحی شده بودند و برای حفظ شکل ایمپلنت بر روی این کپسول طبیعی تکیه داشتند. اگر تمایل دارید درمورد بهترین برند پروتز سینه بدانید پیشنهاد می کنم بر روی متن لینک داده شده کلیک کنید و با انواع برندهای پروتز سینه آشنا شوید.
این روزها، پروتزهای سینه سیلیکونی نسل پنجم (ایمپلنت‌های سینه با چسبندگی بالا) یک واحد ژل سیلیکونی جامد بدون فاز مایع هستند که در صورت پاره شدن شکل خود را حفظ می کنند و میزان پراکندگی سیلیکون را کاهش می دهند. به طور کلی نشت سیلیکون می تواند بیشتر از نشت سالین، التهابی باشد. اگر پروتز سالین پاره شود یا باد کند، سالین جذب می شود. هنگامی که پروتز های سیلیکونی قدیمی پاره می شوند، سیلیکون پراکنده می شود و می تواند باعث واکنش التهابی شود. این التهاب در اطراف پروتز سینه سیلیکونی می تواند منجر به جای زخم و انقباض کپسولی شود. انقباض کپسولی می تواند باعث سفت شدن و موج دار شدن پروتز و همچنین ناهنجاری پروتز سینه و بدشکلی سینه شود. پروتز سینه ای که سفت، دردناک، موج دار و بلند است، نشانه انقباض کپسولی است.
علائم انقباض کپسول یا سفت شدن پروتز سینه
انقباض کپسولی فقط زمانی که بعد از عمل بزرگ کردن سینه اتفاق می افتد مشکل ساز است، زیرا اغلب ظاهر سینه ها را تغییر می دهد و در نتیجه پیشرفت های زیبایی را که بیمار برای ایجاد آن تحت عمل جراحی قرار داده است، به خطر می اندازد. انقباض کپسولی معمولاً برای سلامتی بیمار خطرناک نیست مگر اینکه پروتز های او پاره شده باشند.
انقباض کپسولی، یا جای زخم در اطراف پروتز سینه، می تواند شدت خود را با موارد زیر افزایش دهد:
- خونریزی
خونریزی واکنشی را تحریک می کند که منجر به بافت اسکار می شود.
- عفونت
مطالعات اخیر نشان می دهد که بیوفیلم های ایجاد شده توسط باکتری های نهفته نقش مهمی در انقباض کپسولی دارند. استفاده از شستشوی آنتی بیوتیکی، بتادین و تکنیک های جراحی دقیق همگی می توانند بیوفیلم روی پروتز سینه را محدود کنند. اگر تمایل دارید درمورد علائم عفونت پروتز سینه بدانید پیشنهاد می کنم بر روی متن لینک داده شده کلیک کند.
- نشت/پارگی
پارگی سیلیکون پروتز می تواند باعث واکنش متراکم در اطراف پروتز سینه شود.
انقباض کپسولی معمولاً در عرض چند ماه پس از جراحی اولیه پروتز سینه ایجاد می شود. با این حال، انقباض کپسولی می تواند در هر زمان، حتی سال ها پس از بزرگ کردن سینه ایجاد شود. به همین دلیل، تشخیص علائم انقباض کپسولی برای بیماران بسیار مهم است تا بتوانند به موقع به دنبال درمان باشند. شایع ترین علائم انقباض کپسولی شامل موارد زیر است:
- سینه هایی که به نظر می رسد بالاتر و روی قفسه سینه می نشینند.
- سینه های بد شکل یا غیر طبیعی
- سینه هایی که احساس سفت شدن دارند.
- شکل سینه های گرد و توپ مانند موج دار
- درد یا ناراحتی، به ویژه هنگام دراز کشیدن روی سینه ها
روش های درمان برای بهبود سفت شدن پروتز سینه
محققان بر این باورند که ژنتیک در اینکه چه کسی دچار انقباض کپسولی می شود و چه کسی نه، نقش دارد. اگر سابقه خانوادگی بیماری خودایمنی دارید یا بستگانی دارید که اغلب پس از آسیب، بافت اسکار ضخیم ایجاد می کنند (یا در کاشت ایمپلنت‌های پزشکی با مشکل مواجه شده‌اند)، ممکن است کمی در معرض خطر ابتلا به این بیماری باشید. با این حال، نمی توان به طور دقیق پیش بینی کرد که چه کسی یک مورد “تصادفی” از انقباض کپسولی ایجاد می کند (یعنی موردی که توسط هیچ عامل خارجی قابل شناسایی ایجاد نمی شود) و چه کسی نخواهد داشت. از آنجایی که انقباض کپسولی بسیار قابل درمان است، نباید اجازه دهید ترس از ابتلا به این وضعیت شما را از انجام جراحی بزرگ کردن سینه باز دارد.
مهمتر از همه، پروسه عمل پروتز سینه فقط باید توسط یک جراح دارای مدرک معتبر و توانمند انجام شود. بنابراین اطمینان حاصل کنید که دکتری که انتخاب می کنید با تجربه و آگاه است و به طور کامل به تمام سوالات و نگرانی های شما رسیدگی می کند و همچنین خطرات و عوارض احتمالی را با شما بررسی می کند.
همچنین رعایت دقیق تمام دستورالعمل های مراقبت‌های پس از جراحی، هنگام بازگشت به خانه پس از جراحی بسیار مهم است. پیروی نکردن دستورالعمل ها در طول دوران نقاهت، شانس ابتلا به عفونت ها و عوارض را به شدت افزایش می دهد و می تواند باعث بدتر شدن و افزایش ایجاد بافت اسکار در بافت سینه شود. دکتر وحید حریری متخصص پروتز سینه سالها تجربه در زمینه بزرگ کردن سینه دارد. او به دقت جزئیات فرآیند کاشت پروتز سینه را با هر بیمار بررسی می کند تا مطمئن شود که با استفاده از ایمن ترین و راحت ترین تکنیک های ممکن، به نتایج طبیعی دلخواه خود دست می یابد.
شدت انقباض کپسولی و علت سفت شدن پروتز سينه با استفاده از یک سیستم درجه بندی رتبه بندی می شود:
- گرید 1
انقباض کپسولی درجه یک بدون علامت است و ایجاد بافت اسکار در اطراف پروتز با اندازه، شکل یا بافت سینه ها تداخلی ندارد. همچنین سینه ها طبیعی به نظر می رسند و در لمس نرم باقی می مانند.
- گرید 2
انقباض کپسولی درجه دو معمولا خود را با علائم زیبایی جزئی نشان می دهد. سینه ها معمولاً طبیعی به نظر می رسند اما در لمس تا حدودی سفت می شوند.
- گرید 3
انقباض کپسولی درجه سه خود را با علائم زیبایی آشکار نشان می دهد. سینه ها در هنگام لمس سفت، غیرعادی و بیش از حد گرد به نظر می رسند و نوک سینه ها ممکن است بد شکل باشند. با این حال، این درجه از انقباض کپسولی اغلب درد زیادی (در صورت وجود) ایجاد نمی کند.
- گرید 4
مانند انقباض کپسولی درجه سه، انقباض کپسولی درجه چهار باعث سفت شدن و بدشکل شدن سینه ها می شود. بیماران با انقباض کپسولی درجه چهار نیز درد سینه را تجربه می کنند و سینه های آنها اغلب در لمس حساس و دردناک خواهد بود.
انقباضات کپسولی درجه 3 و 4 شدید هستند و عموماً نیاز به برداشتن پروتز پستان و برداشتن بافت اسکار (کپسولکتومی) اطراف پروتز دارند. اگر بزرگ کردن مجدد سینه ها مورد نظر باشد، استفاده از پروتز سینه جدید مهم است.
هنگامی که علائم انقباض کپسولی ایجاد می شود، مهم است که در اسرع وقت به دنبال درمان باشید. درمان انقباض کپسولی نه تنها عوارض جانبی ناخوشایند این عارضه را تسکین می دهد، بلکه ظاهری جذاب تر و طبیعی تر را باز می گرداند. به طور کلی، بیماران می توانند گزینه های درمانی غیر جراحی یا جراحی را در نظر بگیرند.
- درمان غير جراحی
بسیاری از بیماران تمایلی به جراحی مجدد پس از بزرگ کردن سینه ندارند، بنابراین درمان انقباض کپسولی غیر جراحی جذاب به نظر می رسد. روش های درمانی غیر جراحی شامل استفاده از ویتامین E خوراکی، داروهای ضد التهاب و استفاده از امواج اولتراسونیک برای شکستن و نرم کردن بافت اسکار است. متأسفانه، موفقیت این روش‌های درمانی متفاوت است و هیچ یک به طور مداوم برای درمان مؤثر این بیماری ثابت نشده است.
- درمان جراحی
جراحی تنها روش درمان انقباض کپسولی با کارایی اثبات شده است. این درمان شامل انجام یک جراحی اصلاحی بزرگ کردن سینه است که در آن کپسول اسکار شکسته و برداشته می شود. در بیشتر موارد، پروتز پستان آسیب دیده نیز برداشته می شود و با یک پروتز پستان جدید جایگزین می شود. این بهترین راه برای درمان انقباض کپسولی و به حداقل رساندن خطر عود مجدد است. جراحی را می توان در یک مرحله انجام داد. اما در برخی موارد ممکن است نیاز به انجام جراحی در 2 مرحله با برداشتن پروتز و کپسول در مرحله یک و اصلاح مجدد بزرگ کردن سینه با قرار دادن پروتز های جدید در مرحله دو باشد.
احتمال سفت شدن پروتز سینه چقدر است؟
تحقیقات نشان می دهند که از هر شش نفر، یک نفر درجاتی از انقباض کپسولی را تجربه می‌کند، اگرچه همه موارد با علائم آشکار ظاهر نمی شوند. اکثر انقباضات زودهنگام کپسولی را می توان با روش های جراحی مناسب، از جمله شستشوی آنتی بیوتیکی پیشگیری کرد. قرار دادن پروتز سینه در زیر عضله نیز می تواند به کاهش سرعت انقباض کپسولی کمک کند.
به طور کلی، انقباض کپسولی در طول فرآیند بهبودی رخ می دهد. حدود 75 درصد از تمام انقباضات کپسولی در عرض دو سال پس از کاشت پروتز بیمار رخ می دهد. گاهی اوقات انقباضات کپسولی سال ها پس از جراحی بزرگ کردن سینه رخ می دهد، اما این یک استثناست تا یک قاعده.
اگر این اتفاق افتاد، پروتز سینه بیمار باید از نظر پارگی بررسی شود. پارگی پروتز شایع ترین علت انقباض دیررس کپسول است. به طور کلی پارگی پروتز سینه نادر است و نیازی به تعویض پروتز سینه هر 10 سال نیست. پروتز سینه تنها زمانی نیاز به تعویض دارد که مشکلی مانند پارگی یا سختی سینه وجود داشته باشد، اما بیشتر برای تعویض اندازه پروتز سینه به کار می رود.
جمع بندی
پزشکان تئوری هایی در مورد علت انقباض کپسولی یا علت سفت شدن پروتز سينه دارند و احتمالاً دلایل دقیق این وضعیت از بیمار به بیمار دیگر متفاوت است. به عنوان یک بیمار پروتز سینه، درک این نکته مهم است که این وضعیت به دلیل سمی یا خطرناک بودن پروتز سینه ایجاد نمی شود. پروتزهای سالین تنها حاوی محلول نمکی هستند که می تواند با خیال راحت توسط بدن جذب شود و هیچ اثر بدی نداشته باشد. اما پروتزهای ژل سیلیکون، از سیلیکون خنثی پزشکی ساخته شده اند. در واقع، انقباض کپسولی می تواند پس از قرار دادن هر نوع ایمپلنت پزشکی در بدن اتفاق بیفتد و این وضعیت منحصر به جراحی بزرگ کردن سینه نیست. همچنین توجه داشته باشید که اخیراً در چند سال اخیر مطالعاتی انجام شده است که نشان می دهند تشکیل یک بیوفیلم (باکتری ها و ترشحات آنها) روی پروتز به شکل گیری انقباض کپسولی نیز کمک می کند.
